Her kitabın bir evreni, her evrenin bir varoluşu ve her varoluşun bir hikayesi vardır. Bu da Vodrag'ın hikayesi, daha doğrusu Vodrag insanlarının veya diğer deyişle Yer Soyu'nun. Umarım bu hikayeyi beğenirsiniz, biraz Adem ile Havva esinlenm var ama tam değil :D
Yıkık Şehir
... ... ...
Şehrin ortasında duruyorlardı, yıkılmış ve bir zaman önce yanmış bir şehir. Sadece yıkıntılar ve küllerden oluşan bir şehir. Hiç insan yoktu, hiç ceset de yoktu, hiç bir fikirleri de yoktu. Sadece oradaydılar, şehrin ortasında, ayakta durur halde bulmuşlardı birbirlerini. Tek bildikleri birbirleri ve kendileri hakkında birkaç bilgiydi, ve hayvani bir içgüdü ile gelen başka şeyler. Konuşamıyorlardı, ağızları anlamsız sesler çıkarıyordu ancak zihinleri birbirlerine bağlıydı, birbirlerini duyabiliyorlardı. Malara şehrin yıkıntılarına baktı ve Ildahir'e döndü.
"Burdan çıkmamız gerekiyor," dedi, kelimesi olmayan düşünceler ile. Ildahir nedenini sordu aynı şekilde.
"Sadece bir his," diyebildi Malara. Şehrin kapısı bir ormana bakıyordu, aralarındaki yolda bir ateş yanıyor ve bir parlaklık gözüküyordu. Ildahir parlaklığa yaklaştı ve parlaklığın geldiği soğuk demir işçiliğini kendi derisi gibi yumuşak olan kısmından tuttu. Malara ise ateşin kaynağı olan sıcak odun işçiliğini aldı. Ucu yanan odun işçiliği zaten aydınlık olan günü daha da aydınlatıyordu. Ellerinde buldukları şeyler ile çıktılar ve ormanın derinliklerine doğru gittiler. Malara'nın ateşi bir ağacın dalını tutuşturdu, Ildahir dala elindeki demir işçiliği ile vurduğunda dal ağaçtan ayrıldı. Dal düştüğünde söndü, düşen dalı aldılar ve onun gibi birkaç dal daha kestiler. Ormanın içinde bir mağara buldular, Ildahir dalları yere yığdı ve Malara ateşi ile dalları tutuşturdu. Malara'nın ateşi hala bulduğu gibi canlıydı ancak ısınmak için iyi değildi çünkü odun işçiliğ bir sopa şeklindeydi. O gece ilk geceleriydi, sıcak bir gece, onlar gibi çırılçıplak iki insan için bile. O gece onların ilk gecesiydi, tek bildikleri aşkları olan iki kişiydiler ve aşklarını bilen iki kişi o Gece tek oldu ve Malara'nın içinde o gece bir üçüncünün tohumları atıldı.
Umarım beğenmişsinizdir :) bu arada hikayedeki sembolizmi bulana Yıkık Şehrin gizemini açıklıyorum :P
Yıkık Şehir
... ... ...
Şehrin ortasında duruyorlardı, yıkılmış ve bir zaman önce yanmış bir şehir. Sadece yıkıntılar ve küllerden oluşan bir şehir. Hiç insan yoktu, hiç ceset de yoktu, hiç bir fikirleri de yoktu. Sadece oradaydılar, şehrin ortasında, ayakta durur halde bulmuşlardı birbirlerini. Tek bildikleri birbirleri ve kendileri hakkında birkaç bilgiydi, ve hayvani bir içgüdü ile gelen başka şeyler. Konuşamıyorlardı, ağızları anlamsız sesler çıkarıyordu ancak zihinleri birbirlerine bağlıydı, birbirlerini duyabiliyorlardı. Malara şehrin yıkıntılarına baktı ve Ildahir'e döndü.
"Burdan çıkmamız gerekiyor," dedi, kelimesi olmayan düşünceler ile. Ildahir nedenini sordu aynı şekilde.
"Sadece bir his," diyebildi Malara. Şehrin kapısı bir ormana bakıyordu, aralarındaki yolda bir ateş yanıyor ve bir parlaklık gözüküyordu. Ildahir parlaklığa yaklaştı ve parlaklığın geldiği soğuk demir işçiliğini kendi derisi gibi yumuşak olan kısmından tuttu. Malara ise ateşin kaynağı olan sıcak odun işçiliğini aldı. Ucu yanan odun işçiliği zaten aydınlık olan günü daha da aydınlatıyordu. Ellerinde buldukları şeyler ile çıktılar ve ormanın derinliklerine doğru gittiler. Malara'nın ateşi bir ağacın dalını tutuşturdu, Ildahir dala elindeki demir işçiliği ile vurduğunda dal ağaçtan ayrıldı. Dal düştüğünde söndü, düşen dalı aldılar ve onun gibi birkaç dal daha kestiler. Ormanın içinde bir mağara buldular, Ildahir dalları yere yığdı ve Malara ateşi ile dalları tutuşturdu. Malara'nın ateşi hala bulduğu gibi canlıydı ancak ısınmak için iyi değildi çünkü odun işçiliğ bir sopa şeklindeydi. O gece ilk geceleriydi, sıcak bir gece, onlar gibi çırılçıplak iki insan için bile. O gece onların ilk gecesiydi, tek bildikleri aşkları olan iki kişiydiler ve aşklarını bilen iki kişi o Gece tek oldu ve Malara'nın içinde o gece bir üçüncünün tohumları atıldı.
Umarım beğenmişsinizdir :) bu arada hikayedeki sembolizmi bulana Yıkık Şehrin gizemini açıklıyorum :P