ENTERTAINMENT WEEKLY'nin GRRM ile yaptığı röportaj.
Kitapları yazarken hangi aşamada Robb ve Catelyn'i öldüreceğinizi biliyordunuz?
Neredeyse başlangıçtan beri biliyordum. İlk gün değil fakat, biliyordum. Bir çok röpörtajda belirttiğim gibi kurgularımın öngörülemeyen şekillerde bitmesini seviyorum. Ciddi anlamda gerilim yaratmayı seviyorum. İlk kitapda Ned'i öldürdüm ve bir sürü insan şok oldu. Ned'i öldürdüm çünkü herkes onun kahraman olduğunu, belalara girip bir şekilde kurtulacağını düşünüyordu. Tahmin edilebilir diğer şey, büyük oğlunun büyüyüp babasının intikamını alması olur. Ve herkesde bunu bekliyordu. Bu sebepten Robb'u öldürmem yapmam gereken sıradaki şeydi.
Buz ve Ateşin Şarkısı'ndan beri okuyucuların beklentilerini ve geleneksel fantezi yapılarını altüst eder oldun. Fanların bu hikayenin sonunun gerçekten hiç mutlu sonla bitmeye umutları var mı? Yoksa Dizide çocuğun dediği gibi "Bunun mutlu bir sonla biteceğini düşünüyorsan, dikkatini yeterince vermemişsindir." mi olacak?
Daha önce sayısızca kezde belirttiğim gibi buruk bir sona sahip olacağını tahmin ediyorum.
Yıllardır bu sahne ile ilgili okuyuculardan nasıl tepkiler aldın?
Aşırı tepkiler. Hem olumlu hem olumsuz. Yazmak zorunda olduğum en zor sahnelerden biriydi. Bu bölümü yazarken iki-üç kez yazmam gereken yerde atladım. Bütün kitabı bitirmeme rağmen geriye yazılmazı gereken bir bölüm kaldı. Bende yazdım. Çocuklarınızdan ikisini öldürmek gibiydi. Okuyucuların kitapdaki olayları yaşamasını sağlamaya çalıştım. Bir arkadaşınız ölürse, kederlenirsiniz eğer hayali bir karakter ölürse kederlenmeniz gerek. Önemsemelisiniz. Biri öldüğünde gidip biraz daha patlamış mısır alıyorsanız çok yapay bir tecrübe olmaz mı?
Neden çok güçlü bir tepki aldığını düşünüyorsunuz? Robb pov karakterlerinizden biri değildi ve Catelyn de çok sevilen bir karakter değildi.
[Uzun bir sessizlik] İlginç bi soru. İyi bir cevabım olduğunu sanmıyorum. Belki de yaptığım yöntem yüzündendir. Olaya ön ayak olan bir sürü haber veren şey var. Bir ihanet. Bir düğün yemeğinde ortaya çıkıyor. Robb barışı yapıyor ve diyorsunuz ki en kötüsü bitti. Sonra bir anda başlıyor. Ardından ikincil karakterler ölüyor ve sonra dışarda yüzlerce Stark insanı ölüyor. Sadece iki ansan ölmedi.
Bana göre, Robb ve Catelyn işi daha kötü yapıyorlar. Ve Catelyn o kadar çok acı çekti ve etrafında ki çoğu kişiyi kaybetti. Sahip olduklarından daha fazlasını kaybettiğini düşünüyor. Sonra da bu olay gerçekliyor.
Ayrıca yalvarmak için bir an yakalıyor. Rehinesini öldürüyor ve sonunda blöfü boş çıkıyor. Fakat yine de yapacağını yapıyor.
Cevabını bildiğimden oldukça eminim fakat: Bu sahneden hiç pişman oldunuz mu?
Hayır, bir yazar olarak olmadım. Büyük ihtimal kitapdaki en güçlü sahnedir. Bazı okuyucularıma bedel oldu fakat bana daha fazlasını da kazandırdı. Bunu televizyonda izlemek benim için zor olacak. Zor bir gece olacak. Çünkü bu karakterleri de seviyorum. Ve TV dizisinde oyuncuları da tanıyorsunuz. Ayrıca sevgi beslediğiniz bir oyuncuyla ilişkinizide sonlandırıyorsunuz. Richard Madden ve Michelle Fairley çok iyi iş çıkardılar.
Bu sahneden dolayı üzgün olan okuyuculara nediyorsun?
Onların ne dediğine bağlı.Kitaplarını tekrar okumayacağını söyleyen birine ne diye bilirsin ki? İnsanlar kitapları farklı sebeplerden dolayı okurlar. Buna saygı duyarım. Bazıları rahatlık için okur. Eski okuyucularım hayatlarının zor, annelerinin hasta olduğunu, köpeklerinin öldüğünü ve hikayeyi bunlardan kaçmak için okuduklarını söylediler. Çok feci bir şeyle ağızlarının ortasından vurulmak istemezlerdi. Ve erkeklerin kızı kaptığı, iyi adamların kazanması size hayatın adil olduğu izlenimini teyit eden hikayeleri okuyorsunuz. Zaman zaman hepimiz bunları isteriz. Yani bunu isteyen insanları küçümseyen biri değilim. Ama birçok durumdan benim yazdığım o tarz bir kurgu değil. Buz ve Ateş kesinlikle öyle bir şey değil. Hayatın ne olduğu hakkında daha gerçekçi olmaya çalışıyorum. Kendine özgü bir eğlencesi var fakat ayrıca acı ve korkuda var. Bence en iyi kurgular hayatı aydınlık ve karanlık zamanlarında yakalayan kurgulardır.
Kızıl Düğün tarihte gerçek bir olaya dayanıyor mu?
Kızıl Düğün, İskoçya tarihinde bazı gerçek olaylara dayanıyor. Bunlardan biri Kara Yemek (Black Dinner) denen bir olay. (Bu olayı burda anlatmış fakat çevirmeye gerek duymuyorum) İsteyenler buradan ayrıntılara ulaşabilir.
3. Sezon 9. Bölümü İzlemeyenler için SPOİLER İÇERİR!
Milyonlarca Game of Thrones fanı, "Castamere Yağmurları" isimli bölümü izledikten sonra üzüntü, öfke ve eminim ki bazı sapıkça şeyler hissediyor. Fakat yazar GRRM için bu tepkiler yeni birşey değil. Aşağıda, yazar Robb'un neden ölmek zorunda olduğunu, üzgün okuyuculara verdiği tepki ve sahnenin gerçek ilham öykülerini açıklıyor.Kitapları yazarken hangi aşamada Robb ve Catelyn'i öldüreceğinizi biliyordunuz?
Neredeyse başlangıçtan beri biliyordum. İlk gün değil fakat, biliyordum. Bir çok röpörtajda belirttiğim gibi kurgularımın öngörülemeyen şekillerde bitmesini seviyorum. Ciddi anlamda gerilim yaratmayı seviyorum. İlk kitapda Ned'i öldürdüm ve bir sürü insan şok oldu. Ned'i öldürdüm çünkü herkes onun kahraman olduğunu, belalara girip bir şekilde kurtulacağını düşünüyordu. Tahmin edilebilir diğer şey, büyük oğlunun büyüyüp babasının intikamını alması olur. Ve herkesde bunu bekliyordu. Bu sebepten Robb'u öldürmem yapmam gereken sıradaki şeydi.
Buz ve Ateşin Şarkısı'ndan beri okuyucuların beklentilerini ve geleneksel fantezi yapılarını altüst eder oldun. Fanların bu hikayenin sonunun gerçekten hiç mutlu sonla bitmeye umutları var mı? Yoksa Dizide çocuğun dediği gibi "Bunun mutlu bir sonla biteceğini düşünüyorsan, dikkatini yeterince vermemişsindir." mi olacak?
Daha önce sayısızca kezde belirttiğim gibi buruk bir sona sahip olacağını tahmin ediyorum.
Yıllardır bu sahne ile ilgili okuyuculardan nasıl tepkiler aldın?
Aşırı tepkiler. Hem olumlu hem olumsuz. Yazmak zorunda olduğum en zor sahnelerden biriydi. Bu bölümü yazarken iki-üç kez yazmam gereken yerde atladım. Bütün kitabı bitirmeme rağmen geriye yazılmazı gereken bir bölüm kaldı. Bende yazdım. Çocuklarınızdan ikisini öldürmek gibiydi. Okuyucuların kitapdaki olayları yaşamasını sağlamaya çalıştım. Bir arkadaşınız ölürse, kederlenirsiniz eğer hayali bir karakter ölürse kederlenmeniz gerek. Önemsemelisiniz. Biri öldüğünde gidip biraz daha patlamış mısır alıyorsanız çok yapay bir tecrübe olmaz mı?
Neden çok güçlü bir tepki aldığını düşünüyorsunuz? Robb pov karakterlerinizden biri değildi ve Catelyn de çok sevilen bir karakter değildi.
[Uzun bir sessizlik] İlginç bi soru. İyi bir cevabım olduğunu sanmıyorum. Belki de yaptığım yöntem yüzündendir. Olaya ön ayak olan bir sürü haber veren şey var. Bir ihanet. Bir düğün yemeğinde ortaya çıkıyor. Robb barışı yapıyor ve diyorsunuz ki en kötüsü bitti. Sonra bir anda başlıyor. Ardından ikincil karakterler ölüyor ve sonra dışarda yüzlerce Stark insanı ölüyor. Sadece iki ansan ölmedi.
Bana göre, Robb ve Catelyn işi daha kötü yapıyorlar. Ve Catelyn o kadar çok acı çekti ve etrafında ki çoğu kişiyi kaybetti. Sahip olduklarından daha fazlasını kaybettiğini düşünüyor. Sonra da bu olay gerçekliyor.
Ayrıca yalvarmak için bir an yakalıyor. Rehinesini öldürüyor ve sonunda blöfü boş çıkıyor. Fakat yine de yapacağını yapıyor.
Cevabını bildiğimden oldukça eminim fakat: Bu sahneden hiç pişman oldunuz mu?
Hayır, bir yazar olarak olmadım. Büyük ihtimal kitapdaki en güçlü sahnedir. Bazı okuyucularıma bedel oldu fakat bana daha fazlasını da kazandırdı. Bunu televizyonda izlemek benim için zor olacak. Zor bir gece olacak. Çünkü bu karakterleri de seviyorum. Ve TV dizisinde oyuncuları da tanıyorsunuz. Ayrıca sevgi beslediğiniz bir oyuncuyla ilişkinizide sonlandırıyorsunuz. Richard Madden ve Michelle Fairley çok iyi iş çıkardılar.
Bu sahneden dolayı üzgün olan okuyuculara nediyorsun?
Onların ne dediğine bağlı.Kitaplarını tekrar okumayacağını söyleyen birine ne diye bilirsin ki? İnsanlar kitapları farklı sebeplerden dolayı okurlar. Buna saygı duyarım. Bazıları rahatlık için okur. Eski okuyucularım hayatlarının zor, annelerinin hasta olduğunu, köpeklerinin öldüğünü ve hikayeyi bunlardan kaçmak için okuduklarını söylediler. Çok feci bir şeyle ağızlarının ortasından vurulmak istemezlerdi. Ve erkeklerin kızı kaptığı, iyi adamların kazanması size hayatın adil olduğu izlenimini teyit eden hikayeleri okuyorsunuz. Zaman zaman hepimiz bunları isteriz. Yani bunu isteyen insanları küçümseyen biri değilim. Ama birçok durumdan benim yazdığım o tarz bir kurgu değil. Buz ve Ateş kesinlikle öyle bir şey değil. Hayatın ne olduğu hakkında daha gerçekçi olmaya çalışıyorum. Kendine özgü bir eğlencesi var fakat ayrıca acı ve korkuda var. Bence en iyi kurgular hayatı aydınlık ve karanlık zamanlarında yakalayan kurgulardır.
Kızıl Düğün tarihte gerçek bir olaya dayanıyor mu?
Kızıl Düğün, İskoçya tarihinde bazı gerçek olaylara dayanıyor. Bunlardan biri Kara Yemek (Black Dinner) denen bir olay. (Bu olayı burda anlatmış fakat çevirmeye gerek duymuyorum) İsteyenler buradan ayrıntılara ulaşabilir.