Stark Çocuklarına Şiir

bir kuzeyli ağlıyor
gözleri yaşlı
yalnız bir kurttu
dağları aştı...

ağla stark ağla,
bizlerde de ağlayalım
o topraklardan geçip
arşa bağlayalım...

gökyüzü duysun sesini
eskiler kutsasın seni
koruyup gözetsinler
güneyin derinlerinde seni

ulukurt misali koştu
hızla güneye kondu
kanlı yaşlar aktı
soyuna frey soktu.

özgür ruhu aldı onu
essos'a soktu
intikam ile kavruldu
yüzsüzlere meze oldu

kaybetti herşeyini
geriye kaldı bir tek bedeni
ruhunu intikam ile doldurdu
küçük gözleri yaşlarla doldu.

genç bir kurttu
gökyüzünde uçtu
sakat kalsa bile
bedeni uçuktu

görmeseydi gözleri
duymasaydı kulakları
ne vardı duvarda
çıkmasaydı yukarı.

öfkesini kontrol etmeyen
ulukurdu ile sevilen
bedeni küçük yüreği büyük bu stark
şimdi nereye kayboldu

gece gibi karanlık gözleri
ulukurdu alır kendini
öfkesi içlere korku zinciri vurur
çocuk stark intikam için hazırlanır.

küçük bir kurttu
nazaket ile dolu
görmedi varolan gerçeği
gözleri bir rüya ile büyülendi

açıldığında gözleri
kavramaya başladı gerçeği
şimdi kartal misali güçlü bir ruhu
eskiler kutsasın minik kuşu.

kim olduğunu arıyordu
ruhu benliğinde kayboldu
en kuzeyde aradı kendini
görevini layığıyla yerine getirdi

yaşlı ayının yanında serpildi
bir kuzeyli gibiydi her şeyi
bakışlarında hüzün ve hep bir arayış
dudaklarında ise gerçekler vardı.

şiirde her stark çocuğuna ait bir kıta var..