Başka forumlarda hikaye yazmışlığım vardı birde bu forumda yazayım dedim.Umarım beğenirsiniz :)
Onur ve Yoldaşlık-Tanıtım
..Yavaşça gözlerini açtı sevimli çocuk.Mavi gözler ile babasına baktı ve güzel bir gülümseme ile onu selamladı.Babası onun saçını okşarken hem gülüyor hemde gözlerinden yaşlar damlıyordu.O sevimli çocuk birden hüzünlendi ve babasının neden ağladığını merakla ona sordu.Babası konuşmak istedi fakat ağzından sözcükleri çıkaramadı...O yeşil gözleri bir anda beyaza döndü ve ağzından kanlar akarak yere yığıldı..Henüz 6 yaşında olan Edgar ağlayarak babasının boynuna sarıldı.Bu sırada odaya hizmetliler girmişti...
Kan revan içinde yatağından sıçradı Edgar.Gördüğü kabus yüzünden soluk alış verişi,bir hayvanın can çekişi gibi duyuluyordu.Titreyen elleri ile masanın üstündeki bardaktan bir yudum içti.Üstündeki yorganı bir kenara fırlattı ve kafasından aşağıya sürahiyi boşalttı..Bir süre sonra kendine gelmeyi başardı.Neredeyse her gün,babasının ölümünü görüyordu Edgar.Her gün bu korkunç kabus ile uyanıyordu...Yatağa oturmuş bir şekilde dururken kapısı çalındı."Gir." dedi Edgar.Kapıdan içeriye Ser Kant girdi.Edgar'ın ter içinde kaldığını görünce ağzını bürerek;
"Yine mi kabus gördün?" diye sordu.
Evet manasında kafasını salladı Edgar.
Ser Kant bir süre Edgar'ı izledi ve;
"Hadi hazırlan,Nehirova'da bizi bekliyorlar." dedi.
Edgar kaşını kaldırarak;
"Nehirova'mı?" diye sordu.
Kant;
"Evet.Gece hiç durmadan ilerlemişler.Şimdi de bir kuzgun gönderip her şeyin hazır olduğunu söylüyorlar.Tek eksik ise damat." diyerek gülmeye başladı.
Edgar'da,gülüyordu.İç çekerek Kant'a;
"Tamam.Yola çıkarız birazdan." dedi.
Kant odadan çıkarken Edgar'da zırhını,koyduğu yerden alarak silahtarı Quentyn'a seslendi.Genç çocuk hemen odaya girerek,Edgar'ın zırhını giyinmesine yardım etti.Kılıcını beline takan Edgar yatağın üstündeki paralarını da alarak odasından çıktı ve merdivenlere yöneldi.Merdivenlerden indiği sırada handaki şövalyeler kahkahalar ile alkış tutmaya başladılar.Bu şövalyelerin her biri Edgar'ın dostu ve yoldaşıydılar.Edgar bir şeyler atıştırdıktan sonra,şövalyeler hiç zaman kaybetmeden yola koyulmak için atlarına bindiler ve Kral Topraklarından ayrıldılar.
Onur ve Yoldaşlık-Tanıtım
..Yavaşça gözlerini açtı sevimli çocuk.Mavi gözler ile babasına baktı ve güzel bir gülümseme ile onu selamladı.Babası onun saçını okşarken hem gülüyor hemde gözlerinden yaşlar damlıyordu.O sevimli çocuk birden hüzünlendi ve babasının neden ağladığını merakla ona sordu.Babası konuşmak istedi fakat ağzından sözcükleri çıkaramadı...O yeşil gözleri bir anda beyaza döndü ve ağzından kanlar akarak yere yığıldı..Henüz 6 yaşında olan Edgar ağlayarak babasının boynuna sarıldı.Bu sırada odaya hizmetliler girmişti...
Kan revan içinde yatağından sıçradı Edgar.Gördüğü kabus yüzünden soluk alış verişi,bir hayvanın can çekişi gibi duyuluyordu.Titreyen elleri ile masanın üstündeki bardaktan bir yudum içti.Üstündeki yorganı bir kenara fırlattı ve kafasından aşağıya sürahiyi boşalttı..Bir süre sonra kendine gelmeyi başardı.Neredeyse her gün,babasının ölümünü görüyordu Edgar.Her gün bu korkunç kabus ile uyanıyordu...Yatağa oturmuş bir şekilde dururken kapısı çalındı."Gir." dedi Edgar.Kapıdan içeriye Ser Kant girdi.Edgar'ın ter içinde kaldığını görünce ağzını bürerek;
"Yine mi kabus gördün?" diye sordu.
Evet manasında kafasını salladı Edgar.
Ser Kant bir süre Edgar'ı izledi ve;
"Hadi hazırlan,Nehirova'da bizi bekliyorlar." dedi.
Edgar kaşını kaldırarak;
"Nehirova'mı?" diye sordu.
Kant;
"Evet.Gece hiç durmadan ilerlemişler.Şimdi de bir kuzgun gönderip her şeyin hazır olduğunu söylüyorlar.Tek eksik ise damat." diyerek gülmeye başladı.
Edgar'da,gülüyordu.İç çekerek Kant'a;
"Tamam.Yola çıkarız birazdan." dedi.
Kant odadan çıkarken Edgar'da zırhını,koyduğu yerden alarak silahtarı Quentyn'a seslendi.Genç çocuk hemen odaya girerek,Edgar'ın zırhını giyinmesine yardım etti.Kılıcını beline takan Edgar yatağın üstündeki paralarını da alarak odasından çıktı ve merdivenlere yöneldi.Merdivenlerden indiği sırada handaki şövalyeler kahkahalar ile alkış tutmaya başladılar.Bu şövalyelerin her biri Edgar'ın dostu ve yoldaşıydılar.Edgar bir şeyler atıştırdıktan sonra,şövalyeler hiç zaman kaybetmeden yola koyulmak için atlarına bindiler ve Kral Topraklarından ayrıldılar.