Yüzüklerin Efendisine Bir Şiir

Kılıçlar çarpar, sanki gök gürülder,
İnsanların dünyasına sanki bir alev iner.
Kordan bir alevdir bu,
Her yeri yakıp yıkar.
Umut tükenmiştir, esaret başlamıştır,
Binlerce yıl sürecek olan,
İstila artık kapıdadır.
Kuleler hapseder insanları,
Kral arar çıkış yolları.
Ak ağaçta bir ışık,
Parlar yine beyaz şehre.
Orta dünya hareketlenir,
At diyarı şahlanır.
Beyaz kule çaresizce düşer,
Düşman güç kaybeder.
Büyük göz telaşlıdır,
Çünkü kral ensesindedir.
Yüzük yaklaşmıştır efendisine,
Sahibi de artık sabırsızdır.
Yüzük, sahibine hem yakın,
Hem de çok uzaktır.
Çünkü o bir hobbittedir.
Yüzük, alevlerde kaybolur,
Kral, gözü bozguna uğratır.
Orta dünya yeşillenir,
Kötülük kendi ateşinde boğulur.
Kral tahta oturur,
Ak ağaç canlanır,
Minas Tirith artık zirvededir.