Bu ilk hikayem olacak.Yanlışlarım,hatalarım varsa affedin.Fırsatım oldukça yazıp yollayacağım.
Bu hikayede Kevan Lannister'ın 2 oğlu vardır.Büyüğü 278 AL'de küçüğü ise 281 AL'de doğmuştur.
Hikaye kitap ile aynı zaman diliminde başlamaktadır.
Büyük oğlan:Deric Lannister
Küçük oğlan:Martyn Lannister.
Olaylar Martyn Lannister'ın bakışıyla anlatılmaktadır.
--1.Bölüm--
Uyandığında hemen cama koştu.Sabahleyin denizin dalgalarını izlemeye bayılırdı.Hafif zırhlı ve aslan işlemeli kıyafetini giymeyi tercih etti,yolculuk için idealdi.Büyük salona ulaştığında kahvaltı çoktan başlamıştı.
'Günaydın abi.'
'Günaydın.' Yine soğuk davranmıştı abisi ona.Hep böyle davrandı bana diye geçirdi içinden.Ama neden?
Hizmetçiye dönüp 'Balık,ekmek ve bira getir' dedi.Kahvaltı bittiğinde kalenin girişinde abisiyle vedalaşıyordu.
'Kendine iyi bak abiciğim.'
'Sen de küçük kardeşim.Sana bi hediyem var.'
'Senden beklenilmeyecek davranış bu.'
'Sandıkta erzak,giyecek var.Kral'ın Şehrine kadar çok yol var,ihtiyacın olacaktır.'
'Teşekkür ederim.' Böyle bişe yapması çok ilğinç bu gerçekten benim abim mi? dedi içinden.
Büyük çıkış kapısına vardığında arkadan bir ses duydu.'Şu adam altınımı çaldı!' kimi gösterdiğini merak ederek arkasına döndüğünde adamın parmağı kendisini işaret ediyordu.'Hayır yapmadım' diyebildi sonunda.'seni lorda şikayet edicem'dedi aksanından Westeros'lu olmadığı belliydi.
'Lord zaten benim.'
'Bu altınımı çalmanı engellemedi'dedi.Halk birden galeyana gelmiş gibiydi.
Soluğu abisinin yanında aldılar.Babalarının yokluğunda adaleti sağlayacak olan oydu.'Lordum bu adam altınımı çaldı.'
'Kardeşim,doğru mu bu?'
'Elbette değil.'
'Üzgünüm kardeşim ama emin olmalıyım.Eşyalarını arayın'
Üstünü aradılar,çizmelerini aradılar ceplerini aradılar,ama bişey yoktu.Abisinin gözünü sandığa bakarken yakaladı.
'Sandığa da bakın.''Emredersiniz lordum.'
Sandığın köşesinde kıyafetlerin yanında bir parça işlenmiş bez buldular.İçi açıldığında bir avuç altın duruyordu.
'Bunlar benim altınım lordum.' dedi yabancı adam.
'Bundan nasıl emin olabilirim?'
'Bunlar Volantis altını lordum.Ben de Volantisli bir tüccarım.' Aksanından buralı olmadığını anlamıştım dedi içinden.
'Kardeşim buna ne diyeceksin?'
Boğazının acıdığını hissetti,konuşmak çok zordu.'Ben...hayır..yapmadım.'
'Kardeşim üzgünüm ama adaleti sağlamalıyım'
Elimi kesicekler diye düşündü Martyn.Umarım sol elimi keserler,kılıç kullanmak istiyorum.
'Altını sahibine verin,çıkabilirsin tüccar.'
'Çok teşekkür ederim lordum.'
Adam salondan çıktığında abisine dönüp'Sandığı bana sen verdin.Ama neden abi,neden?'
'Neden mi? Bide bunu soruyor musun? Sen doğduğunda ben 4 yaşındaydım.O gün nasıl mutlu olduğumu kelimelerle anlatamam.Artık bir kardeşim vardı,onunla oynayacak,kılıç talimi yapacak,at sürecektim.Bunlar oldu ama hayal ettiğim gibi değildi hiçbiri.Sen doğduğunda ben öldüm kardeşim,artık babam ve annemle sadece yemeklerde konuşmaya başladım.Sen büyüdükçe ben bu kalade bir hayalete dönüştüm.Amcalarımız,kuzenlerimiz hep seni sevdi,ben hiç yoktum sanki.'
'Bu doğru değil.Ben seni hep sevdim.' Bunu çok içtenlikle söylemişti.
'Ve ben bunun hep farkındaydım,ama benim için bişe ifade etmiyordu.'
Artık sona yaklaştığını hissetti Martyn.
'Hükmün ne olacak abi?'
Kardeşi kale garnizon komutanına dönüp'Kardeşimin Kara Kale'ye sağ sağlim varmasını sağlayın Sör.'
'Lordum...emin misiniz?' Komutan da Martyn'i severdi ve şimdi savunmaya çalışıyordu.
'Kararlarımı sorgulamayın sör.'
'Ama babanız bunu öğrendiğinde...'
'Babam burda değil,ve kalenin lordu benim.Kelleni almamı mı istiyorsunuz sör.' Lütfen öyle bişe yapma dedi içinden.
'Nasıl emredersiniz lordum.'
Artık diyicek bişey kalmamıştı,nefes tüketmeye gerek de yoktu.'Bunu unutmayacağım abi.'
'Yabanıllara anlatacak çok şeyin var kardeşim,hemen şimdi yola çıkıyorsun.'
Hissetteği şeylerin arasında öfke,nefret ve çok az bir parça da sevgi vardı.
'Hayatım KARARACAK.'diye mırıldandı.'Siyahı hiç sevmemişimdir.'
Keşke elimi kesselerdi diye geçirdi içinden,ama hüküm verilmişti.
Bu hikayede Kevan Lannister'ın 2 oğlu vardır.Büyüğü 278 AL'de küçüğü ise 281 AL'de doğmuştur.
Hikaye kitap ile aynı zaman diliminde başlamaktadır.
Büyük oğlan:Deric Lannister
Küçük oğlan:Martyn Lannister.
Olaylar Martyn Lannister'ın bakışıyla anlatılmaktadır.
--1.Bölüm--
Uyandığında hemen cama koştu.Sabahleyin denizin dalgalarını izlemeye bayılırdı.Hafif zırhlı ve aslan işlemeli kıyafetini giymeyi tercih etti,yolculuk için idealdi.Büyük salona ulaştığında kahvaltı çoktan başlamıştı.
'Günaydın abi.'
'Günaydın.' Yine soğuk davranmıştı abisi ona.Hep böyle davrandı bana diye geçirdi içinden.Ama neden?
Hizmetçiye dönüp 'Balık,ekmek ve bira getir' dedi.Kahvaltı bittiğinde kalenin girişinde abisiyle vedalaşıyordu.
'Kendine iyi bak abiciğim.'
'Sen de küçük kardeşim.Sana bi hediyem var.'
'Senden beklenilmeyecek davranış bu.'
'Sandıkta erzak,giyecek var.Kral'ın Şehrine kadar çok yol var,ihtiyacın olacaktır.'
'Teşekkür ederim.' Böyle bişe yapması çok ilğinç bu gerçekten benim abim mi? dedi içinden.
Büyük çıkış kapısına vardığında arkadan bir ses duydu.'Şu adam altınımı çaldı!' kimi gösterdiğini merak ederek arkasına döndüğünde adamın parmağı kendisini işaret ediyordu.'Hayır yapmadım' diyebildi sonunda.'seni lorda şikayet edicem'dedi aksanından Westeros'lu olmadığı belliydi.
'Lord zaten benim.'
'Bu altınımı çalmanı engellemedi'dedi.Halk birden galeyana gelmiş gibiydi.
Soluğu abisinin yanında aldılar.Babalarının yokluğunda adaleti sağlayacak olan oydu.'Lordum bu adam altınımı çaldı.'
'Kardeşim,doğru mu bu?'
'Elbette değil.'
'Üzgünüm kardeşim ama emin olmalıyım.Eşyalarını arayın'
Üstünü aradılar,çizmelerini aradılar ceplerini aradılar,ama bişey yoktu.Abisinin gözünü sandığa bakarken yakaladı.
'Sandığa da bakın.''Emredersiniz lordum.'
Sandığın köşesinde kıyafetlerin yanında bir parça işlenmiş bez buldular.İçi açıldığında bir avuç altın duruyordu.
'Bunlar benim altınım lordum.' dedi yabancı adam.
'Bundan nasıl emin olabilirim?'
'Bunlar Volantis altını lordum.Ben de Volantisli bir tüccarım.' Aksanından buralı olmadığını anlamıştım dedi içinden.
'Kardeşim buna ne diyeceksin?'
Boğazının acıdığını hissetti,konuşmak çok zordu.'Ben...hayır..yapmadım.'
'Kardeşim üzgünüm ama adaleti sağlamalıyım'
Elimi kesicekler diye düşündü Martyn.Umarım sol elimi keserler,kılıç kullanmak istiyorum.
'Altını sahibine verin,çıkabilirsin tüccar.'
'Çok teşekkür ederim lordum.'
Adam salondan çıktığında abisine dönüp'Sandığı bana sen verdin.Ama neden abi,neden?'
'Neden mi? Bide bunu soruyor musun? Sen doğduğunda ben 4 yaşındaydım.O gün nasıl mutlu olduğumu kelimelerle anlatamam.Artık bir kardeşim vardı,onunla oynayacak,kılıç talimi yapacak,at sürecektim.Bunlar oldu ama hayal ettiğim gibi değildi hiçbiri.Sen doğduğunda ben öldüm kardeşim,artık babam ve annemle sadece yemeklerde konuşmaya başladım.Sen büyüdükçe ben bu kalade bir hayalete dönüştüm.Amcalarımız,kuzenlerimiz hep seni sevdi,ben hiç yoktum sanki.'
'Bu doğru değil.Ben seni hep sevdim.' Bunu çok içtenlikle söylemişti.
'Ve ben bunun hep farkındaydım,ama benim için bişe ifade etmiyordu.'
Artık sona yaklaştığını hissetti Martyn.
'Hükmün ne olacak abi?'
Kardeşi kale garnizon komutanına dönüp'Kardeşimin Kara Kale'ye sağ sağlim varmasını sağlayın Sör.'
'Lordum...emin misiniz?' Komutan da Martyn'i severdi ve şimdi savunmaya çalışıyordu.
'Kararlarımı sorgulamayın sör.'
'Ama babanız bunu öğrendiğinde...'
'Babam burda değil,ve kalenin lordu benim.Kelleni almamı mı istiyorsunuz sör.' Lütfen öyle bişe yapma dedi içinden.
'Nasıl emredersiniz lordum.'
Artık diyicek bişey kalmamıştı,nefes tüketmeye gerek de yoktu.'Bunu unutmayacağım abi.'
'Yabanıllara anlatacak çok şeyin var kardeşim,hemen şimdi yola çıkıyorsun.'
Hissetteği şeylerin arasında öfke,nefret ve çok az bir parça da sevgi vardı.
'Hayatım KARARACAK.'diye mırıldandı.'Siyahı hiç sevmemişimdir.'
Keşke elimi kesselerdi diye geçirdi içinden,ama hüküm verilmişti.